Bezpieczeństwo dzieci korzystających z internetu

Drodzy Rodzice!

   Internet jest niezwykłym miejscem. Pozwala jednocześnie porozumiewać się, uczyć i bawić. Liczba dzieci mających dostęp do Internetu stale wzrasta i będzie wzrastać zarówno w domu jak i w szkołach.

 Wielu rodziców nadal „boi” się Internetu, wiedzą, że istnieje szereg niebezpieczeństw związanych z korzystaniem z Internetu i widzą tylko jedno wyjście trzymanie dziecka z dala od Internetu. A szkoda, bo jest obecnie wiele sposobów, żeby uchronić dziecko przed ciemnymi stronami Internetu, nie pozbawiając go dostępu do sieci. Nasze dzieci nie mogą być internetowymi analfabetami, jeśli mają otrzymać pracę, kończyć szkoły czy wstępować na uniwersytet. Odmawiając im dostępu do Internetu ograniczamy ich szanse na sukces.

    Internet przestał być sprawą wyboru, stał się koniecznością, jeśli myślimy serio o przyszłości dzieci. To także jeden z powodów, dla których musimy dbać, aby wszystkie dzieci, niezależnie od zamożności, mogły korzystać z nowej technologii.

Często jest tak, że dzieci wiedzą więcej o komputerze niż rodzice i dlatego rodzicom trudno jest utrzymać kontrolę nad nimi. Ale z niewielką pomocą mogą się nauczyć wszystkiego , co jest potrzebne, by chronić dzieci przed problemami i zyskać pewność, że odnoszą wiele korzyści z buszowania w sieci. (A dodatkowo surfowanie może się im  się tak spodobać, że sami zechcą nauczyć się korzystania z Internetu.)

Nie wystarczy, że ufamy swoim dzieciom pozwalając im na swobodne korzystanie z Internetu, bo tymi którym tak naprawdę powinniśmy móc ufać, są wszyscy inni użytkownicy sieci. Jednakże nie możemy liczyć na to, że oni będą się troszczyli o bezpieczeństwo naszych dzieci. To nasze zadanie.

Choć wielu dzieciom można ufać, że nie będą wchodziły na nieodpowiednie strony (jakkolwiek definiujemy nieodpowiednie strony), problem jest bardzo złożony. Wiele godnych zaufania dzieci wpada w kłopoty, spotykając się z obcymi ludźmi twarzą w twarz poza siecią, bo nie powiedzieliśmy im, że to może być niebezpieczne. Często też niewinne serfowanie może narazić dzieci na niepożądane niespodzianki. Nazwy stron dla dorosłych bywają łudząco podobne do nazw popularnych witryn dla dzieci, pisanych z często spotykanymi błędami. Wystarczy zwykła literówka – taka, jak nam samym często się przytrafia i jak każdego dnia może przytrafić się dziecku.

Musimy stale uczyć dzieci odpowiedzialnie podejmować decyzje. Musimy pamiętać, że ich umiejętności w zakresie posługiwania się nową technologią znacznie wyprzedzają ich zdolność oceny, osądu. Naszym obowiązkiem jest wypełnienie tej luki naszym lepszym osądem i większym doświadczeniem. Musimy wyposażyć dzieci w umiejętności potrzebne do tego, by były bezpieczne w wirtualnym otoczeniu, a przy tym ciągle czerpały przyjemność z obcowania w nim.

Choć nie można zaprzeczyć, że istnieją w Internecie zagrażające rzeczy, to ich liczba jest mocno przeceniana. Po prostu one bardziej przyciągają uwagę. Każdy chce wiedzieć, jak istotny jest problem. Trudno to określić, ale przyjmuje się, że jest to relacja 90 : 10, czyli 90% zawartości Internetu to rzeczy wspaniałe, edukacyjne, twórcze i bezpieczne. O pozostałych 10% niestety nie można tego powiedzieć. Ale to te 10% przyciąga więcej uwagi i jest częściej odwiedzane niż cała reszta.

Nawet jeśli coś złego się zdarzy, nie jest to wina Internetu. Zawinił określony człowiek, który go nadużywa. Ale to właśnie Internet jest obwiniany o całe zło w sieci.

Zrozumiałe jest to, że często rodzice są przestraszeni i wielu z nich wykrzykuje, że dzieci nie powinny być w ogóle dopuszczane do Internetu. Ale to dopiero byłaby prawdziwa tragedia! 

Internet to:

• największa dostępna ludzkości biblioteka;
• wielka pomoc przy odrabianiu lekcji i wykonywaniu zadań szkolnych;
• wspaniały sposób poznawania ludzi z innych stron świata:
• to najtańszy bilet w podróż dookoła świata;
• szybki dostęp do najświeższych wiadomości;
• największy sklep świata;
• miejsce, w którym dzieci mogą dzielić się swoimi pomysłami z innymi, mogą pisać, opowiadać o różnych rzeczach, mogą rysować i prezentować swoje dzieła i muzykę milionom ludzi na świecie;
• największa scena świata.

Internet stał się koniecznością dla przyszłości dzieci, a przestał być sprawą wyboru. Trzymanie dzieci z dala od sieci spowoduje, że pozostaną one w tyle za rówieśnikami.

   Internet jest społecznością i jak każda społeczność ma swoje dobre i złe charaktery, miejsca bezpieczne i niebezpieczne. Przestępcy istnieją wszędzie w świecie realnym i wirtualnym. Odsetek złych charakterów w cyberprzestrzeni nie jest inny niż w prawdziwym świecie.

Jak długo będą na tym świecie kryminaliści, znajdą się ludzie, którzy będą wykorzystywali system, używając nowych technologii.  To oni pierwsi uczą się posługiwać nowym medium. Cały problem polega na tym, by wiedzieć, jak unikać niebezpieczeństw, i zrobić wszystko, by chronić siebie, rodzinę i uniknąć kłopotów. Aby zapewnić dziecku bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni trzeba robić prawie to samo, co przy zapewnianiu mu bezpieczeństwa w innych miejscach. Nie pozwalamy, by sześciolatki, zdane wyłącznie na własne siły, wałęsały się po wielkim mieście. Ochranianie dzieci w cyberprzestrzeni jest niczym innym.

Jest wiele sposobów, by zapobiec, aby dzieci „zabłądziły na ciemnej stronie Internetu”, można używać przeglądarek przyjaznych dzieciom i list stron zaaprobowanych, a także innych przyjaznych dzieciom możliwości. (Wyszukiwarki pozwalają na odnajdywanie stron wg nazw lub wg głównego tematu. Działają na tej samej zasadzie co książka telefoniczna. Najlepiej stosować wyszukiwarki z filtrem. Taka wyszukiwarka wybiera tylko sprawdzone przyjazne dzieciom strony.) Można też wcześniej przejrzeć zawartość strony zanim pozwolimy na to dziecku.

Innym sposobem jest tworzenie zakładek lub dodawanie wybranych stron do „ulubionych”. Wtedy mamy pewność, że dziecko trafi na właściwą sprawdzoną stronę.

 Złote rady dla rodziców

Jak chronić dzieci w Internecie? Okazuje się, że nie trzeba do tego wcale wiedzy komputerowej. Wśród naszych złotych rad nie ma bowiem ani jednej, która by takiej wiedzy wymagała. Dowiedz się, jak to robić. 

» Niech komputer stoi we wspólnym miejscu.
» Interesuj się tym, co robi Twoje dziecko w sieci.
» Rozmawiaj z nim o tym.
» Nie bój się przyznać do niewiedzy.
» Naucz dziecko, że osoba poznana w sieci nie musi być tym, za kogo się podaje.
» Naucz dziecko, by nie podawało danych osobowych i nie opowiadało o rodzinie.
» Ustal, że nie wolno umawiać się z osobami poznanymi w sieci bez Twojej wiedzy.
» Nie krytykuj, nie obwiniaj, jeśli coś się stanie.
» Jeśli coś budzi Twoje wątpliwości, czegoś nie wiesz, poradź się specjalistów.
» Rozmawiaj z dzieckiem, rozmawiaj i jeszcze raz rozmawiaj.

Niech komputer stoi we wspólnym miejscu

Jako rodzic masz prawo wiedzieć, jak Twoje dziecko korzysta z komputera. Jeśli jednak będzie ono odbierać Cię jako kontrolera czy cenzora, to nie pomoże to Waszym kontaktom. Dlatego lepiej nie zaglądać co chwilę do pokoju, w którym dziecko zamyka się na czas korzystania z sieci. Jeśli komputer stoi we wspólnym miejscu Twojego domu, możesz zawsze „przypadkiem” zajrzeć na ekran, przechodząc obok

Interesuj się tym, co robi Twoje dziecko w sieci

Wielu rodziców wychodzi z założenia, że jeśli dziecko nie wałęsa się po ulicach, tylko siedzi w domu, to już wszystko jest dobrze. Dzieci siedzą godzinami przed komputerem, a rodzice nawet nie mają pojęcia, co one robią. Jeśli chcesz chronić swoje dziecko, interesuj się tym, co ono robi.

Rozmawiaj z nim o tym

Jeśli Twoje zainteresowanie będzie przybierało formę ciągłej kontroli, zyskasz jedynie to, że Twoje dziecko szybko nauczy się tej kontroli unikać. Rozmawiaj z dzieckiem o tym, co ono robi w sieci, wykazuj zainteresowanie. A może nauczysz się przy tym czegoś ciekawego?

Nie bój się przyznać do niewiedzy

Dzisiaj dzieci często lepiej radzą sobie z nowoczesnymi technologiami niż dorośli. Taka już kolej rzeczy, więc nie bój się przyznać do tego, że czegoś nie wiesz. Naprawdę, Twój rodzicielski autorytet na tym nie ucierpi, a dziecko będzie szczęśliwe, mogąc Cię czegoś nauczyć

Naucz dziecko, że osoba poznana w sieci nie musi być tym, za kogo się podaje

W Internecie każdy może udawać kogoś, kim naprawdę nie jest. Rozmówcy nie widzą się, siedząc przed swoimi monitorami. Osoba dorosła może udawać dziecko, a dziecko osobę dorosłą, mężczyzna może podawać się za kobietę i na odwrót. Dzieci są ufne i naiwne z natury i często tego nie rozumieją. Wytłumacz dziecku, że np. miła koleżanka może okazać się niemiłym dorosłym mężczyzną.

Naucz dziecko, by nie podawało danych osobowych i nie opowiadało o rodzinie

Przestępca chce jak najwięcej wiedzieć o swojej ofierze. Nie musi to zresztą być pedofil, nawet włamywacz może poprzez Internet przeprowadzić wywiad poprzedzający kradzież w Twoim domu. Dlatego naucz dziecko, by nie mówiło, ile dokładnie ma lat, jak się nazywa, nie podawało adresu i numeru telefonu. Takiej samej ostrożności uczymy w końcu nasze dzieci w stosunku do ludzi w świecie realnym.

Ustal, że nie wolno umawiać się z osobami poznanymi w sieci bez Twojej wiedzy

W sieci Twoje dziecko może poznać ciekawych i wartościowych znajomych. Nie ma nic złego w spotkaniach z ludźmi poznanymi on-line. Ze względów bezpieczeństwa ustal jednak, że o takim spotkaniu dziecko musi Ci powiedzieć. Jeśli już umawia się ono, niech wyznaczy na spotkanie miejsce publiczne, w którym może łatwo nie podejść, uciec lub wezwać pomoc.

Nie krytykuj, nie obwiniaj, jeśli coś się stanie

Dziecko musi wiedzieć, że może Ci powiedzieć o wszystkim. Jeśli przyszło i opowiedziało Ci o czymś złym, co je spotkało, doceń jego zaufanie wobec Ciebie. Pochwal je, nie krytykuj, nie obwiniaj, nie karz, nie bagatelizuj, nie próbuj usprawiedliwiać osoby, która wyrządziła krzywdę dziecku.

Jeśli coś budzi Twoje wątpliwości, czegoś nie wiesz, poradź się specjalistów

Czasem coś budzi nasze wątpliwości. Nie wiemy nic na pewno, ale podskórnie czujemy, że dzieje się coś złego. Jeżeli cokolwiek budzi Twoje wątpliwości, czegoś nie wiesz, szukaj pomocy u specjalisty.

Rozmawiaj z dzieckiem, rozmawiaj i jeszcze raz rozmawiaj

My, dorośli, często mówimy, że „dzieci i ryby głosu nie mają”. Stąd bierze się większość naszych problemów – nie umiemy słuchać dzieci i rozmawiać z nimi. Tymczasem rozmowa to najlepsza forma ochrony Twojego dziecka. Rozmawiaj z nim. Nic mądrzejszego nikt nie wymyśli.

 ZAGROŻENIA W INTERNECIE, Z KTÓRYMI MOGĄ SPOTKAĆ SIĘ DZIECI

 Niebezpieczeństwo stwarzane przez ludzi, którzy mogą próbować spotkać się z dzieckiem w realnym świecie. Musimy uprzedzać dzieci o możliwych zagrożeniach, by mogły ich unikać. Jest to najważniejsza sprawa.

Dostęp do informacji nieodpowiednich; do stron oferujących dobra pochodzące z przemytu lub propagujące nielegalne działania oraz stron, które zagrażają naszej prywatności.

Strony zawierające treści seksualne i pornografię, reklamy papierosów i alkoholu oraz zachęcające do brania narkotyków, a także literaturę szerzącą nieprawdziwe informację, nienawiść, przemoc. Niektóre sprzedają nawet broń, narkotyki, trucizny, alkohol, pozwalają dzieciom uprawianie hazardu poprzez sieć. Inne zbierają i sprzedają poufne informacje o dzieciach i rodzinie i stosują nieuczciwe strategie marketingu interaktywnego, których celem są serfujące w cyberprzestrzeni dzieci. Te treści mogą być znacznie bardziej niebezpieczne dla dzieci niż kontakt z treściami jawnie seksualnymi.

Dzieci mogą same być zagrożeniem dla swoich rodziców jeżeli udostępnią w sieci numery i hasła kart kredytowych, różne poufne informacje dotyczące rodziny. Dzieci mogą zakupić rzeczy, za które potem rodzice będą musieli zapłacić, naruszyć prawa autorskie, popełnić przestępstwo komputerowe: mogą zniszczyć lub skasować ważne pliki nawet nieświadomie.

Warto nieco więcej powiedzieć o niebezpiecznych grach, które uczą agresji. Wiele z nich można znaleźć na liście gier zakazanych. Co drugi uczeń gra w krwawe i brutalne gry.

Zabawa w zabijanie i tortury odciska swoje piętno na psychice nastolatków.

Dlatego opracowano listę 13 gier komputerowych, które pod żadnym pozorem nie powinny trafić do rąk dzieci.

„Byłbym w stanie zabić dla pieniędzy”, „Zamiast kary śmierci proponowałbym ciężkie tortury, tak aby zbrodniarz zaczął błagać o śmierć (…) i transmisje puszczać w TV”, „Myśliwy popełnił samobójstwo (…), z głowy został tylko kawałek szczęki. Bum i nasz mózg można zbierać w promieniu dziesięciu metrów. Tak chciałbym umrzeć” – to tylko kilka cytatów z forum fanów gry „Postal 2”. Wśród grających w tę wyjątkowo okrutną grę są nawet 11-latki

Najnowsze badania zrealizowane przez prof. Mariusza Jędrzejkę pokazują wstrząsający obraz przeciętnego, nastoletniego gracza. „Zbadano blisko 3 tys. uczniów z mazowieckich szkół. Ponad 70 proc. badanych gra w gry ze scenami zabijania, a blisko 90 w takie, gdzie są inne sceny agresji i przemocy.”

Co więcej, okazało się, że uczniowie zwykle dostają takie gry w prezencie od niczego nieświadomych rodziców, głównie ojców. „Dlatego przed sezonem kupowania prezentów gwiazdkowych postanowiliśmy opracować listę tych najbardziej brutalnych i jednocześnie najbardziej popularnych wśród nastolatków gier” – tłumaczy prof. Jędrzejko.

Oto najbardziej brutalne gry:
1. „Postal 2” (podpalanie ludzi, oddawanie moczu na ofiary, odcinanie im głów)
2. „GTA” (kradzieże samochodów, rozjeżdżanie przechodniów, zabijanie policjantów)
3. „Manhunt” (okrutne masakrowanie ofiar)
4. „Soldier od Fortune” (prawdziwa jatka, aby przejść na wyższy poziom, trzeba zgładzić dziesiątki ludzi)
5. „Hitman” (jako płatny zabójca gracz eliminuje wszystkich ludzi, którzy staną mu na drodze do celu)
6. „50 Cent: Bulletproof” (elektroniczny odpowiednik znanego rapera zabija ludzi i jest powiązany z handlem narkotykami)
7. „Scarface” (bandyta napada na banki, zabija wszystkich ludzi na swojej drodze)
8. „Condemned” (realistyczne sceny zbrodni, zabijanie przeciwników przy pomocy wielu narzędzi)
9. „The Godfather” (kariera przestępcza począwszy od wymuszeń, poprzez morderstwa i podkładanie bomb)
10. Carmageddon (wyścig samochodowy, w którym aby zwyciężyć, trzeba rozjechać możliwie dużą liczbę ludzi)
11. „Resident Evil” (chcąc ukończyć grę, trzeba zabić blisko 1000 przeciwników)
12. „Mortal Combat” (brutalna i krwawa bijatyka)
13. „Blood” (zabijanie ludzi przy użyciu np. dynamitu)

Gdy dzieci dorastają, dojrzewają i zdobywają więcej samodzielności, restrykcje i zasady powinny  ulegać zmianom.

 Czasem nawet gdy dziecko potrafi unikać stron dla dorosłych i oszustw, takie strony poszukują ich. Robią to, wysyłając nam z własnej inicjatywy pliki E – mailów, określane jako spam. Wiele razy otwieramy skrzynki internetowe i znajdujemy tam mnóstwo niechcianych wiadomości, z których wiele zawiera odsyłacze do stron dla dorosłych. Można się przed tym chronić stosując odpowiednie programy filtrujące. Przede wszystkim należy nauczyć dzieci ignorowania i usuwania E – mailów przysłanych przez nieznane osoby. Mogą one zawierać nie tylko odsyłacze do stron, na które lepiej, aby dziecko nie zaglądało, mogą też być zainfekowane wirusami lub wyposażone w specjalny kod, który da hakerowi dostęp do komputera. Dzieci mogą się nie przejmować się pornografią czy dziwnymi korespondentami, ale bardzo dbają, o to, by wirusy nie zniszczył ich plików i gier i by hakerzy nie dostali się do systemu. Dlatego można to wykorzystać jako zachętę do przestrzegania rozsądnych zasad.      (Zdarza się tak, że dzieci mają kontrolę nad dostępem rodziców do Internetu, posiadają większą wiedzę o komputerach i zasadach dostępu do Internetu.)

OTO KILKA PROSTYCH ZALECEŃ DOTYCZĄCYCH KORZYSTANIA Z POCZTY, KTÓRE NALEŻY ZAPAMIĘTAĆ:

• Zmieniaj często swoje hasło (trzymaj je w miejscu, w którym dziecko go nie znajdzie).
• Nikomu nie przekazuj swojego hasła (zwłaszcza dzieciom).
• Nie otwieraj żadnych plików dołączonych do listu, zanim nie zostaną sprawdzone przez program antywirusowy.
• Wyloguj się kiedy skończysz.
• Nie reaguj na niechciane reklamy, napastliwe lub obraźliwe listy.
• Zachowaj zdrowy rozsądek i zatrzymuj poufne informacje przy sobie.
• Usuwaj, nie otwierając, wszystkie e- maile od osób, których nie znasz.
• Nie daj się złapać na znany chwyt spamu: „nie pamiętasz mnie?”

CO GROZI DZIECIOM W INTERNECIE:

1. Mogą znaleźć informacje, które są dla nich nieodpowiednie. Chodzi o pornografię, nienawiść, nietolerancję bigoterię, przemoc, informacje nieprawdziwe i przesadzone.
2. Mogą mieć dostęp do informacji, korzystać z usług i kupować przedmioty dla nich niebezpieczne. Istnieją strony instruujące, jak zbudować bombę oferujące broń, alkohol, trucizny, tytoń i narkotyki oraz proponujące hazard w sieci.
3. Mogą być uwodzone czy niepokojone przez ludzi (często przez inne dzieci) wulgarnych, obrażających, rzucających groźby, podsyłających wirusy i włamujących się do komputera.
4. Mogą przekazać ważne osobiste informacje, wypełniając formularze, biorąc udział w konkursach i w rezultacie mogą stać się celem handlowców stosujących nieuczciwe techniki marketingowe.
5. Mogą być oszukane i wykorzystane, gdy coś kupują w sieci i ryzykują ujawnienie innym istotnych informacji finansowych, takich jak numery kart kredytowych, numery pin i hasła.
6. Mogą być uwodzone przez cybernapastników, którzy chcą spotkać się z nimi twarzą w twarz.

INTERNET W SZKOLE

 Szkoła, w której uczniowie mają dostęp do Internetu stara się  współpracować z rodzicami. To jedyna droga, byśmy mieli pewność, że dzieci korzystają w pełni – i bezpiecznie – z tego, co oferuje Internet.

Musimy jednak pamiętać, że szkoła nie dysponuje cudownym rozwiązaniem. Zmaga się z problemami bezpieczeństwa, z niedostatkami funduszy, brakiem dostępu do najlepszych szkoleń i zmieniającą się technologią. Każda szkoła radzi sobie ze sprawami bezpieczeństwa na swój sposób. W regulaminie korzystania z Internetu jest  wyjaśnione, co wolno, a czego nie wolno robić w szkolnym systemie komputerowym i jakie będą konsekwencje złamania zasad.

Zależy nam na tym aby rodzice także wzięli odpowiedzialność za zachowanie dziecka w sieci, w domu i w szkole.

Nasza szkoła opracowała regulamin korzystania z pracowni komputerowej. Jest to zbiór zasad, których dzieci (i nie tylko one) muszą przestrzegać, korzystając np. z Internetu.

W naszej szkole Internet jest używany przede wszystkim do zdobywania wiedzy. Mało jest czasu na jakiekolwiek pogaduszki czy gry. Monitory w szkolnej pracowni ustawione są tak, aby nauczyciel miał cały czas podgląd na ekran przy którym pracuje dziecko.

Na początku roku szkolnego wypełniali Państwo ankiety, które krótko omówimy

W ankiecie wzięło udział 252 osoby. Ankieta składała się z 8 pytań.

Nie na wszystkie pytania uzyskaliśmy odpowiedź.

Ankieta dla rodziców

Na pytanie

1. Czy Państwa dziecko ma w domu dostęp do Internetu?

a) TAK  -233           b) NIE  – 19

Na pytanie

2. Ile czasu dziennie dziecko spędza przy komputerze? Proszę wpisać ilość godzin.

3. Czy Państwo kontrolują czas spędzany przez dziecko w Internecie/przy komputerze?

a) TAK  – 247

b) NIE  – 5

4. Czy interesują  się Państwo tym, co dziecko robi w Internecie/przy komputerze?

a) TAK – 249

b) NIE  –

5. Najczęściej moje dziecko w Internecie

a) gra w gry sieciowe – 180

b) opracowuje materiały do szkoły, uczy się – 60

c) surfuje po stronach internetowych – 17

d) rozmawia na Gadu-Gadu, czacie lub innym komunikatorze – 6

e) pobiera muzykę, filmy, zdjęcia itp. – 20

f) rozmawia a na Skype – 5

g) ogląda filmy -5

h) kupuje – 46

g) moje dziecko nie ma dostępu do Internetu

 6.Proszę wymienić zagrożenia jakie mogą czyhać na dziecko w Internecie (wpisz co najmniej 1 zagrożenie)

7. Jakie znają Państwo zasady bezpiecznego korzystania przez dzieci i młodzież z Internetu? (Proszę wpisać co najmniej 1 zasadę)

58 osób podało -Program antywirusowy, 36 -blokadę rodzicielską, 2 – zabezpieczenia witryn internetowych 3- Firewall, 1- praca z rodzicem, 1- hasło, 1- nie odbieranie wiadomości, 1-  nie wchodzenie na niewłaściwe strony, 1-  korzystanie z kont i 5 osób nie podało odpowiedzi.

8. Czy komputer w Państwa domu posiada takie zabezpieczenia jak, program antywirusowy, blokada rodzicielska, Firewall itp.? Na TO PYTANIE BYŁO TYLKO 104 ODPOWIEDZI

a) TAK 98

b) NIE 6

Jeśli tak to proszę wymienić konkretnie, jakie to zabezpieczenia?

Na to pytanie rodzice odpowiadali w następujący sposób

58 osób podało program antywirusowy, 36 blokadę rodzicielską, 3- Firewall, 1 hasło,
 2 – blokadę stron, 3 nie odbieranie poczty, 3 nie podawanie swoich danych3 – nie wchodzenie na nieznane strony.

Ankieta przeprowadzona wśród uczniów w klasach 5 i 6

Ankieta dla uczniów     „Bezpieczeństwo w sieci” klasy 6

Ankieta jest anonimowa, więc nie musisz podpisywać kartki.

Prosimy o szczere i przemyślane odpowiedzi.

Przy wybranych przez Ciebie odpowiedziach postaw krzyżyk.

          podaj liczbę godzin ………………………

           (podaj konkretne godziny np. 17.00-20.00)

3. Do czego zazwyczaj wykorzystujesz komputer?

a) do gier komputerowych…. b) korzystam z Internetu….

4. W jakim celu korzystasz z Internetu?

5. W jakie gry komputerowe najczęściej grasz?

6. Czy kiedykolwiek podawałeś swoje dane osobowe (np. nazwisko, adres, telefon) obcej osobie przez Internet?

a) tak….15……… b) nie…..33……..

7.  Czy kiedykolwiek podawałeś inne prywatne informacje na swój temat? (np. do jakiej  szkoły chodzisz, czy masz rodzeństwo, co trenujesz itp.)

a) tak…..15…….. b) nie….33………

8. Czy kiedykolwiek otrzymałeś niepokojące wiadomości lub zdjęcia (spam) na skrzynkę  E – mail?

a) tak…..11…….. b) nie…..37……..

9. Czy kiedykolwiek wysłałeś obcej osobie swoje zdjęcie?

a) tak…..0…….. b) nie…48……….

10. Czy kiedykolwiek otrzymałeś propozycję spotkania od osoby poznanej przez Internet?

a) tak……5……. b) nie….43………

11. Czy kiedykolwiek spotkałeś się z osobą poznaną przez Internet?

a) tak……2……. b) nie……46…….

12. Czy na twoim komputerze zainstalowana jest blokada rodzicielska?

a) tak…..12…….. b) nie…36……….

13. Czy prowadzisz swój blog (pamiętnik) internetowy?

a) tak…..3…….. b) nie……45…….

14. O zagrożeniach w Internecie wiem:

a) wystarczająco dużo         b) chciałbym wiedzieć więcej

            42                                              6

15. Wymień znane Ci zagrożenia płynące z Internetu